આ લોકો અહીં આવે છે અને બસમાં બેસી ચાલ્યા જાય છે. હા હું બસ સ્ટેન્ડ છું. મેં ઘણા લોકોને અહીં રહ્યે રહ્યે નાના-મોટા થતા જોયા છે. મેં કેટલાય લોકોની વાતો , જીવનની કહાણીઓ અહીં સાંભળી છે. મને ઘણીવાર હસાવતા અને રડાવતા આ મુસાફરો ક્યારેય મારી સામે જોતા નથી. બસ એ તો હા એ બસ માટે જ તો આવે છે. આ સફેદ બંડી વાળા કાકાને તો હું પાંત્રીસ વર્ષથી ઓળખુ છું. જ્યારે એમનો દીકરો અમેરિકાથી પાછો આવ્યો ત્યારે તેમને મેં સામેના રોડથી દોડીને બસ પકડતા જોયા હતા... હા ખૂબજ ખુશ હતા ત્યારે... જાણે હાલ દીકરો આવીને ભેટી પડશે.... ત્યારે અહીં ઊભેલા શરદભાઈ એ કહ્યું - એમનો દીકરો અમેરિકાથી આવી રહ્યો છે, એને લેવા માટે હવાઈમથક જઈ રહ્યા છે છનાલાલ - હા એમનું નામ છનાલાલ, હવે યાદ આવ્યું. છનાલાલ ત્યાર પછી ક્યારેય હસતા દેખવા મળ્યા નથી... મેં છેલ્લીવાર એમને કૂદકો મારીને હસતા હસતા બસમાં બેઠેલા જોયા... જ્યારે પાછા આવ્યા ત્યારે, ધીમાં પગલે ઘર તરફ ચાલતા જોયા હતા... થોડી વાર પછી કાન્તા કાકી અહીં આવ્યા હતા... એમની દીકરીના ઘેર જવા માટે. એ વાત કરતા હતા.. - ખરૂ થયું છનાલાલ સાથે. જૈમિનિ બેને પૂછ્યું શું થયું કાકી - - અરે છનાલાલ હોશે હોંશે એ